Η αποκατάσταση του κτιρίου είναι η επαναφορά του κτιρίου στην αρχική του κατάσταση (γεγονός που μπορεί να σημαίνει την απομάκρυνση στοιχείων που αλλοιώνουν τη μορφή του κτιρίου, την επαναφορά αρχιτεκτονικών στοιχείων για την αποκατάσταση της αρχικής του μορφής και τυπολογίας, όπως μορφή ανοιγμάτων, κουφώματα, εξώστες, κλίμακες, γλυπτικό η ζωγραφικό διάκοσμο κτλ.). Η συντήρηση του κτηρίου, είναι οι επιμέρους εργασίες που δεν αλλοιώνουν τη μορφή και αποβλέπουν μόνο στη άρση της φυσικής φθοράς.

Για το χαρακτηρισμό ενός διατηρητέου κτιρίου εκδίδεται επίσημη υπουργική απόφαση η οποία και δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Επίσης μπορείτε να συμβουλευτείτε τον κατάλογο για Παραδοσιακών οικισμών και διατηρητέων κτιρίων του ΥΠΕΚΑ.

Για περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να επισκεφθείτε.

http://estia.minenv.gr/

Στη συντήρηση σε Διατηρητέα Κτίρια τα υλικά που χρησιμοποιούνται  πρέπει να είναι συμβατά με τα υφιστάμενα υλικά του κτιρίου. Όμως ο προσδιορισμός των υλικών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν καθώς και ο τρόπος επέμβασης καθορίζονται κατά τη διάρκεια της μελέτης, καθώς κάθε κτίριο έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες και προδιαγραφές.

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποιο τρέχων πρόγραμμα για την επιδότηση αποκατάστασης διατηρητέων κτιρίων.

Το κτίριο μπορεί και επιβάλλεται από τη νομοθεσία να αποκατασταθεί. Ο ιδιοκτήτης ενός διατηρητέου κτιρίου είναι υποχρεωμένος για τη συντήρηση και την αποκατάσταση πιθανών φθορών που έχει υποστεί το ακίνητο του, εφόσον η ιδιοκτησία του πλέον αποτελεί πολιτιστική κληρονομιά του τόπου.

H διαδικασία για τον χαρακτηρισμό ενός κτιρίου ως διατηρητέου μπορεί να υποκινηθεί ύστερα από:

1. Αίτηση του ιδιοκτήτη

2. Μελέτες της Υπηρεσίας – Προτάσεις Φορέων

3. Διαβίβαση από την οικεία πολεοδομική υπηρεσία φακέλου με αίτημα κατεδάφισης κτιρίου.

4. Δημοσιεύματα (Εφημερίδων ή περιοδικών).

Στάδια της διαδικασίας για τον χαρακτηρισμό κτιρίου ως διατηρητέου:

1. Εξέταση χαρακτηριστικών του κτιρίου ή του συνόλου με την σύνταξη μελέτης που περιλαμβάνει:

α. Τοπογραφικό διάγραμμα θεωρημένο από την αρμόδια Πολεοδομική Υπηρεσία.

β. Στοιχεία ιδιοκτησίας.

γ. Φωτογραφική τεκμηρίωση.

δ. Τεχνική έκθεση – Ιστορικό κτιρίου.

2. Συντάσσεται αιτιολογική έκθεση, η οποία  κοινοποιείται στον ιδιοκτήτη και στον οικείο Δήμο. Στην αιτιολογική έκθεση αναφέρονται:

α. Η διαδικασία εισαγωγής του θέματος στην Υπηρεσία.

β. Περιγραφή του κτιρίου

γ. Στοιχεία που συνηγορούν στον χαρακτηρισμό του κτιρίου ως διατηρητέου.

δ. Συνοπτικά τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του ιδιοκτήτη.

Ένα (1) μήνα μετά την κοινοποίηση της αιτιολογικής έκθεσης στον ενδιαφερόμενο προωθείται σχέδιο Υπουργικής Απόφασης το οποίο υπογράφεται από τον αρμόδιο Υπουργό.

1. Αίτηση του ενδιαφερόμενου,
2. Περιγραφή του ακινήτου, στην οποία μεταξύ άλλων θα αναφέρονται:
   1. ιστορικά στοιχεία,
   2. η ακριβής του θέση(οδός,αριθμός,συνοικία,Δημοτικό Διαμέρισμα),
   3. το ιδιοκτησιακό καθεστώς(συμβόλαιο),,
   4. η σημερινή του χρήση αλλά και χρονολόγηση των ιστορικών φάσεων του ακινήτου ανάλογα με τις εκάστοτε χρήσεις του,
   5. εξωτερική και εσωτερική περιγραφή του συνόλου αλλά και των επιμέρους στοιχείων,
   6. η χρονολογία κατασκευής,
   7. οι επεμβάσεις ή προσθήκες που έχουν γίνει,
   8. η κατάσταση του ακινήτου και οι τυχών φθορές
3. Φωτογραφίες εξωτερικές(όλων των όψεων και αξιόλογων λεπτομερειών)και εσωτερικές(όταν υπάρχουν αξιόλογα στοιχεία),
4. Αεροφωτογραφία της περιοχής με σημειωμένη τη θέση του ακινήτου,
5. Τοπογραφικό διάγραμμα του ακινήτου.

Μπορεί η συντήρηση σε Διατηρητέα Κτίρια ή  αποκατάσταση, και η διαδικασία ανακαίνισης  να είναι πιο πολύπλοκη, η αξία του ακινήτου όμως πολλαπλασιάζεται άμεσα. Επιπλέον, με το χαρακτηρισμό ενός ακινήτου ως διατηρητέου, αποφεύγετε τον κίνδυνο ρυμοτομήσεων και απαλλοτριώσεων Δημοσίου. Παράλληλα ως ιδιοκτήτης ενός διατηρητέου κτιρίου, συμβάλλεται στη προώθηση και διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.