Η έννοια του δημόσιου χώρου έχει εισχωρήσει και πάλι στην καθημερινή ζωή ως θέμα συζήτησης από τα μέσα του 20ου αιώνα κυρίως μέσα από τη σκοπιά της κοινωνιολογίας και της πολιτικής. Έχει συμβολική σημασία ως χώρος έκφρασης, ως νοηματική τομή της κοινωνίας, της οικονομίας, της πολιτικής με σαφή χωρικά όρια.

Αποτελεί το γεωμετρικό τόπο στον οποίo συναντώνται όλες οι επιμέρους ιδιωτικότητες και διαφορετικότητες και τον άλλο πόλο του κτισμένου περιβάλλοντος της περιοχής, “προτείνοντας” την ισορροπία ανάμεσα στο δομημένο και αδόμητο σύνολο της. Οι χρήστες είναι ταυτόχρονα οι δημιουργοί και οι διαχειριστές, του προσδίδουν τα βασικά χαρακτηριστικά μέσω της καθημερινής ζωής και χρήσης, δημιουργώντας πυκνώσεις και αραιώσεις στις διαφορετικές ώρες της ημέρας και στα διαφορετικά σημεία.

Η έννοια του Κέντρου εμφανίζεται πιο επίκαιρη από ποτέ. Ο συνεχής προβληματισμός των μελών του συνόλου, η ταχεία άνοδος της χρήσης του διαδικτύου και των εφαρμογών, η σημαντική επιρροή της εικόνας, η έντονη καθημερινότητα και η συμφόρηση διαφορετικών συμφερόντων διαφορετικών ομάδων χρηστών οδηγούν στην ανάγκη επανασχεδιασμού του δημόσιου χώρου με σαφείς αναφορές στην τωρινή πραγματικότητα. Τον τελευταίο καιρό γίνεται εκτενής αναφορά για αυτό το θέμα από τα ΜΜΕ, διοργανώνονται συνέδρια με αυτό τον προβληματισμό και αποτελεί σχεδόν αναγκαία συνιστώσα των πολιτικών διακηρύξεων. Είναι σημαντική η προσπάθεια της πόλης της Θεσσαλονίκης, όπου μέσα από τη διενέργεια αρχιτεκτονικών διαγωνισμών τα τελευταία χρόνια και με τη σταδιακή υλοποίησή τους, αλλάζει την εικόνα της, διευκολύνει τους χρήστες προσπαθώντας να προσδώσει την επιζητούμενη ισορροπία, θέτοντας μακροπρόθεσμους στόχους προδιαγράφοντας το μέλλον.

Η έννοια του διαγωνισμού αποτελεί τη διαδικασία με την οποία η αναθέτουσα αρχή επιδιώκει την εξασφάλιση μελετών, ιδεών που επιλέγονται από κριτική επιτροπή μέσα από την απονομή χρηματικών βραβείων. Στις αναλυτικές προκυρήξεις τίθενται όλοι οι στόχοι που αφορούν την αισθητική, ενεργειακή, κοινωνική και λειτουργική αναβάθμιση του χώρου και σε ειδικότερες περιπτώσεις με στόχους για ανάδειξη ποιοτικών χαρακτηριστικών (τοπόσημα, μνήμη, σημεία αναφοράς).

Με αυτό τον τρόπο επανασχηματίζεται η μορφή ενός αστικού ή περιαστικού χώρου, ο οποίος με κάθε τρόπο μεταβάλλεται διαχρονικά, συγκεντρώνει ομάδες πολιτών και είναι πόλος έλξης έξω από την ιδιωτική σφαίρα, έχοντας το ρόλο ενός αστικού πυκνωτή. Μία πόλη αποκτά ένα ψηφιδωτό σχεδιαστικών παρεμβάσεων, μέσα από την εδαφική αντιμετώπιση των προβλημάτων, αφήνοντας την ελπίδα για συνολικό σχεδιασμό με ακέραιη αντιμετώπιση των θεμάτων όλων των τομέων.