Η παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές στη Ελλάδα είναι ένας κλάδος που έχει γνωρίσει ιδιαίτερη ανάπτυξη τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς έχουν γίνει σημαντικά βήματα στην κατεύθυνση της παραγωγής ενέργειας από τον ήλιο και τον αέρα. Ένα πρόβλημα που παραμένει, όμως, είναι η ενέργεια που χάνεται, δηλαδή η ενέργεια που περισσεύει όταν η παραγωγή του φωτοβολταϊκού ή του αιολικού πάρκου υπερκαλύπτει τη ζήτηση. Απάντηση στο ζήτημα αυτό έρχεται να δώσει μία «φυσική» μπαταρία, η αντλησιοταμίευση.

Η αντλησιοταμίευση είναι μία συνήθης μέθοδος αποθήκευσης ενέργειας παγκοσμίως, που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στις αρχές του εικοστού αιώνα, και η οποία τα τελευταία χρόνια έχει έρθει και στην Ελλάδα. Η βασική διάταξη ενός συστήματος αντλησιοταμίευσης αποτελείται από ένα φωτοβολταϊκό πάρκο, δύο ταμιευτήρες (δεξαμενές) εκ των οποίων ο ένας βρίσκεται σε ψηλότερο επίπεδο από τον άλλο και μία εγκατάσταση με αντλίες και υδροστροβίλους για την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας. Κατά τις ώρες που το φωτοβολταϊκό ή αιολικό πάρκο παράγει ενέργεια, αυτή διατίθεται στο δίκτυο προς κατανάλωση. Όταν η παραγωγή υπερκαλύπτει τη ζήτηση, το σύστημα χρησιμοποιεί την πλεονάζουσα ενέργεια για να αντλήσει νερό από την χαμηλότερη δεξαμενή στην υψηλότερη. Στη συνέχεια, όταν η παραγωγή πέσει σε πολύ χαμηλά επίπεδο, το σύστημα χρησιμοποιεί το αποθηκευμένο νερό για να κινήσει υδροστροβίλους και να παράγει υδροηλεκτρική ενέργεια.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η Ελλάδα έχει τις ιδανικές συνθήκες για την εγκατάσταση συστημάτων αντλησιοταμίευσης. Οι συνθήκες αυτές είναι το μεγάλο της δυναμικό σε ανανεώσιμες πηγές και το γεωφυσικό της ανάγλυφο, τόσο στην ηπειρωτική όσο και στη νησιωτική χώρα, καθώς συχνά συνυπάρχουν βουνά (δηλαδή υψομετρικές διαφορές) με πηγές νερού (δηλαδή λίμνες, ποτάμια και ταμιευτήρες) σε περιοχές οι οποίες έχουν πολύ ήλιο και αέρα για εγκατάσταση φωτοβολταϊκών ή αιολικών πάρκων.

Σημειώνεται ότι εγκαταστάσεις αντλησιοταμίευσης θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως φυσικές μπαταρίες για την ενέργεια που παράγεται σε άλλες χώρες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας περίπτωσης αποτελεί η Γερμανία, όπου το υπουργείο Οικονομιών και Ενέργειας αποφάσισε να αποθηκεύει την περίσσεια αιολικής και φωτοβολταϊκής ενέργειας που παράγει σε αντλησιοταμιευτήρες στις Άλπεις και τη Σκανδιναβία. Η απόφαση αυτή βασίστηκε σε καθαρά οικονομικούς λόγους, καθώς το κόστος νέων εγκαταστάσεων, υδροηλεκτρικών υποδομών και δικτύων, καθώς και υποθαλάσσιων καλωδίων για τη μεταφορά της ενέργειας πίσω στη Γερμανία ήταν σημαντικά χαμηλότερο από το κόστος χρήσης κλασσικών μπαταριών.

Συνοψίζοντας, η αντλησιοταμίευση είναι μία μέθοδος αποθήκευσης ενέργειας που χρησιμοποιείται για περισσότερο από έναν αιώνα παγκοσμίως, με αποδεδειγμένη επιτυχία. Αυτό που χρειάζεται είναι η ενίσχυση της με το με το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο, ώστε να αξιοποιηθούν οι τεράστιες δυνατότητές της.

Πηγή εικόνας: http://www.kathimerini.gr/944295/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/o-ana3iopoihtos-energeiakos-8hsayros